Het maken van vuur

Het maken van vuur


In de prehistorie had men twee manieren om vuur te maken: Door twee stokken tegen elkaar aan te wrijven of door met twee stenen (vuursteen en ijzerhoudend gesteente) op elkaar te slaan een vonk te creëren. We zullen in dit stuk ook modernere manieren om vuur te maken bekijken.

Wrijving: Dit is waarschijnlijk de oudste manier van vuur maken hoewel hij tot de dag van vandaag nog altijd wordt gebruikt door primitieve stammen en aangeleerd in het leger en verschillende jeugdkampen.

Er zijn verschillende manieren om een vuur door wrijving aan te steken, maar ze steunen allemaal op het principe van twee droge stokken tegen elkaar aan te wrijven waardoor warmte ontstaat en het hout begint te smeulen. Men zorgt er vervolgens voor dat er droog mos of gebladerte op de plek ligt waarna men het vuur aanwakkert door te blazen. Eens het begint te branden brengt men meer mos en grotere takken aan, nog wat blazen en voila, je hebt een vuur.

Vuursteen: De methode om vuur te maken met behulp van vuursteen is een perfect voorbeeld van een toevallige ontdekking. Vuursteen werd aanvankelijk alleen gebruikt om primitieve wapens en gereedschap van te maken. Dat deden ze omdat je van vuursteen (ook wel silex of flint genoemd) gemakkelijk zeer vlakke stukken kunt afbreken door erop te slaan met een steen. Door er echter op te slaan met een stuk ijzer of pyriet kun je er vonken afslaan. Die vonken ontstaan door kleine ijzerdeeltjes die spontaan in de lucht oxideren.

De mens had snel door dat hij vonken kon maken door op vuursteen te slaan met het juiste soort steen en met wet ervaring kon met die vonken een vuur worden gemaakt. Deze methode was echter niet aanzienlijk beter dan de wrijvingsmethode, maar wel zeer handig voor reizende stammen die koude gebieden introkken.

Volg ons op social media:

© 2024 Archeon, SERA Business Design